คนบอกทาง

ผมเคยไปเที่ยวที่มาเลเซียแล้วถามทางไปโรงแรมกับผู้คนที่เดินผ่านไปมาตามท้องถนน คนบอกทางช่วยบอกผมแต่พอเดินไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรม ผมจึงรู้ว่าทางที่เค้าบอกนั้นมันเป็นทางที่อ้อมและผิด เพราะมันเป็นทางเดินไปแล้วก็ยูเทรินกลับมาทางเดิม แทนที่จะเดินไปตามทางที่เค้าบอก ผมสามารถเดินตรงมาได้อย่างง่ายๆเลย

ผมก็ไม่โกรธอะไรหรอกครับ กลับดีใจที่เค้ามีน้ำใจช่วยบอกทางเรา

ผมเข้าใจดีครับ เพราะคนบอกทางบางครั้งก็อาจจะไม่ชำนาญเส้นทางแถวนั้น เค้าอาจจะเป็นคนที่อื่นที่แวะมาแถวนี้ก็ได้ แต่เค้าก็พอรู้ทางอยู่บ้าง แม้จะไม่ชัวแต่ก็คิดว่าสามารถบอกทางให้เรามาถึงจุดหมายได้แน่

หลายๆครั้งคนบอกทางเองมีใจที่อยากช่วย พยายามช่วยคิดอย่างเต็มที่ แต่คำตอบที่เค้าคิดออกนั้นผิด ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้รับคำตอบเดือดร้อนให้ เราก็ไม่สามารถไปโกรธอะไรได้ ทำได้แค่ใช้วิจารณญาณให้มากที่สุดก่อนเชื่อ

มีหลายครั้งที่ผมหลงทางแบบสุดๆ คือแผนที่ก็ไม่มี ทางก็ไม่รู้เลย ได้แต่ต้องเชื่อผู้บอกทางเท่านั้น ปล่อยให้ชะตาชีวิตข้างหน้าอยู่ในมือผู้บอกทางโดยทีเดียว

ผู้บอกทางบางคนเป็นคนดี เต็มใจช่วย มีน้ำใจอยากให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์แก่ผู้หลงทางแต่ข้อมูลนั้นเจ้าตัวเองคิดว่าถูกมาตลอดแต่ที่จริงแล้วมันผิด

ผู้ฟังก็เป็นผู้รับเคราะห์ไป จะไปว่าอะไรก็ไม่ได้

ความรู้สึกของผู้บอกทางก็คงประมาณ “จริงใจนะ แต่หากไม่ดีอย่ามาว่ากันนะ ไม่รับผิดชอบแต่อย่างไรกับข้อมูลให้ไปนะคะ”

การมีน้ำใจเป็นเรื่องที่ดีมากครับ แต่บางครั้งหากรู้ไม่ชัว ตอบว่า"ไม่รู้"อาจจะดีกว่า ผมก็ซาบซึ้งใจแล้วที่คุณอุตส่าตอบคำถามผม

การที่เราได้รับข้อมูลมาง่ายๆ ฟรีๆ แบบถามทางคนตามท้องถนนนั้นไม่มีอะไรรับประกันความถูกต้องและไม่สามารถกำหนดผู้รับผิดชอบได้หากเกิดปัญหา

ข้อมูลที่ได้รับมานั้นอาจจะจริงหรือไม่จริง ผู้ถามก็ไม่สามารถไปเคลมอะไรกับผู้บอกได้ ได้แต่รับชะตากรรมนั้นไป

หรือแม้จะสามารถติดต่อไปต่อว่าได้ คุณจะใจร้ายโทรไปว่าเหรอ คุณเป็นคนเดินเข้าไปถามเค้าเองนะ

เค้าอาจจะเจตนาหรือไม่เจตนาก็แล้วแต่ ที่แน่ๆคือเค้ามีน้ำใจเสียเวลาบอกทางให้คุณ

ผมเองก็เคยมีบอกทางคนต่างชาติ แต่เนื่องด้วยภาษาผมไม่สามารถอธิบายให้ครบได้หมด และข้อมูลที่ให้ไปก็ไม่ค่อยชัว แต่ฝรั่งคนนั้นเชื่อและทำตามที่ผมบอกแล้วขึ้นรถเมถ์สายที่ผมแนะนำไป ทั้งๆที่สายนั้นถามว่าตัวผมเองแน่ใจแล้วหรือยัง ผมก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่หากตัวเองขึ้นไปที่สายนั้น ผมก็มั่นใจว่าสามารถเอาตัวรอด พลิกแพลงพาตัวเองไปถึงจุดหมายได้

แต่ฝรั่งคนนั้นไม่ใช่ผม หากผมจำผิดคิดว่าเค้าลำบากแน่

ตอนนั้นที่ตอบคำถามไปแบบนั้นเพราะคิดว่า หากเราไม่ตอบเค้าก็คงจะไม่มีใครตอบเค้าแล้ว เพราะฉะนั้นเราเป็นตัวเลือกสุดท้าย ในเมื่อเราเป็นตัวเลือกสุดท้ายก็ต้องหาคำตอบที่ดีที่สุดที่พอจะมีให้เค้า (แม้ว่าจะเป็นข้อมูลที่ผิด)

แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย คนอื่นมีอีกเยอะแยะ ผมบอกว่าไม่รู้แล้วให้เค้าถามคนอื่นอาจจะดีกว่า ต้องขอโทษจริงๆครับ

และนอกจากนี้คนบอกทางที่เข้าใจผิด หรือรู้ไม่จริง ผมเชื่อว่า คนบอกทางที่ไม่รู้อะไรเลย แต่ก็บอกทางเรามาแบบมั่วๆ เพื่อให้ผ่านๆไปก็มีเพราะเราจะไปเคลมอะไรเค้าก็ไม่ได้

ข้อมูลแบบฟรีๆอย่างนี้มีมากมายนักในโลกอินเตอร์เน็ต จะเชื่อข้อมูลไหนควรต้องวิเคราะให้มากๆ ยิ่งเป็นข้อมูลที่มีโอกาสทำให้เราสูญเสียเงินหรือเวลาแล้วยิ่งแล้วใหญ่

ปล.รถเมถ์ไทยขึ้นยากมากครับ หากเป็นฝรั่งนี้มาคนเดียวไม่ถามอะไรใคร หมดสิทธิใช้บริการเลย ภาษาอังกฤษก็ไม่มีให้อ่านที่ป้าย รถคันไหนวิ่งเส้นไหนบ้างไม่มีบอกเลยที่ป้ายรถเมถ์ ผมเป็นคนไทยก็ยังนั่งรถเมถ์ผิดอยู่บ่อยๆ