คนรวยไม่ใช่ว่าจะเท่เสมอไป

เป็นคนรวยไม่ใช่ว่าจะทำตัวดูดีเท่ห์ได้ตลอดเหมือนในหนัง ที่มีรถหรูขับ มีบ้านหรูเป็นคฤหาสน์ จัดปาตี้กับสาวๆในชุดบิกินี่ได้ทุกคืน แบบนั้นคือรวยมากจริงๆครับ หรือไม่ก็ไม่ได้รวยมากแต่ฟุ่มเฟื่อย

ก่อนที่คุณจะโชว์รวย โชว์เท่ได้ขนาดนั้น คุณต้องผ่านช่วงเวลาที่ไม่เท่ะก่อน เช่นในตอนที่ทำเงินมันไม่เท่เลย

เช่น คุณเป็นนักลงทุนในหุ้นมีพอร์ทร้อยกว่าล้านแต่พอไปงานแต่งงานเพื่อน ถูกถามว่าทำอะไรอยู่ อยู่บริษัทไหน อายุเท่าไหร่แล้ว ตำแหน่งอะไรแล้ว จะค่อนข้างอายที่จะตอบ เพราะอยู่บ้านเฉยๆเล่นหุ้นเฉยๆมาสิบกว่าปีแล้วไม่ได้มีตำแหน่งอะไรที่พอจะคุยได้

สภาพความเป็นอยู่ก็ใช้ชีวิตอย่างสมถะเพราะการลงทุนเต็มตัวอยู่ที่บ้านก็ไม่ได้พบปะเจอผู้คนอะไรมากนัก การจะซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายดีๆ หรือค่าสังคมอะไรต่างๆก็ไม่ได้มีจำเป็นอะไรมากนัก และการลงทุนในหุ้นไม่ได้มีความแน่นอน ปีที่ดีก็มี ปีที่ไม่ดีก็มี ไม่สามารถจะใช้เงินฟุ่มเฟื่อยได้มากนัก และหากนำเงินจากพอร์ทมาใช้รายได้ก็จะลดลงตามไปด้วย

บางคนมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการบริษัทชื่อดัง แต่ด้วยใจที่มีความฝันต้องการรวย จึงออกจากบริษัทมาทำธุรกิจขายอุปกรณ์อุตสาหกรรมให้แก่โรงงาน บริษัทมีพนักงานอยู่ 4 คน คือตัวเค้า แฟนเค้า และคนส่งของอีก 2คน

งานในแต่ละวันยุ่งมาก เหนื่อยมาก ทำเองตั้งแต่ผู้บริหารยันคนส่งของ ลักษณะท่าทาง และเครื่องแต่งกายดูปอนๆไม่เท่ ไม่ภูมิฐาน แต่รายได้ต่อเดือนหลังหักค่าใช้จ่ายแล้วเกือบล้าน

หากจะใช้เงินซื้อเครื่องแบบ หรือซื้อรถใหม่ให้ดูดีก็ทำได้ไม่ยาก แต่เพราะมันไม่จำเป็นกับธุรกิจเค้าจึงเลือกเอาเงินไปหมุนเพิ่มเพื่อเพิ่มรายได้แทน

เถ้าแก่บางคนเป็นเจ้าของโรงงานทำภาชนะพลาสติก โรงงานไม่ใหญ่พื้นที่ไม่ถึงไร่ อยู่ในทำเลลึกจากถนนมาก โรงงานมีพนักงานทำงานไม่ถึง 10 คน (รวมตัวเองและลูกเมียแล้ว)

ถ้าคนทั่วไปมาเห็นก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเป็นคนรวยอะไร รถก็เก่าๆ โรงงานก็ดูโทรมๆ แต่เถ้าแก่คนนี้มีธุรกิจที่มีเงินหมุนมากกว่า 100 ล้าน

มีเสี่ยอยู่คนนึงทำธุรกิจรายได้มากกว่า 500 ล้านต่อปี เล่นกอร์ฟทุกสัปดาห์ ตัวเองรับผิดชอบหน้าที่CEOและดูแลเรื่องการขาย ในตอนที่ไปคุยงาน หากมีสินค้าต้องส่งให้กับลูกค้าที่นัดคุยงานในวันนั้น หากจำนวนไม่มากแค่ 2 ขวดก็ถือโอกาสแบกของไปส่งเองด้วย

แม้จะไม่มากแค่ 2 ขวด แต่ขวดละ 18 กิโลครับ แบกแล้วต้องเดินอีกประมาณ 100 เมตร

มีเด็กหนุ่มคนนึงเป็นเจ้าของธุรกิจก่อสร้างทำเงินมาได้กว่า 100 ล้านบาท ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่เท่ ดูดี แต่รู้มั้ยครับว่าตอนที่งานเร่งๆแล้วเค้าสั่งให้คนงานทำไม่ได้ คนงานหนีกลับต่างจังหวัด เค้าต้องไปแบกอิฐ แบกปูนเอง

คนบางคนขายของในอินเตอร์เน็ตรายได้มากกว่าแสนต่อเดือน แต่ทุกครั้งที่ต้องมีการส่งของก็ต้องแบกของหนักกว่า10กิโลกเดิน 300 เมตรไปส่งที่ไปรษณีย์ด้วยตัวเองคนเดียว

ความรวยที่ดูเท่คือ ความรวยที่ผ่านพ้นช่วงเวลาในการสร้างตัวมาแล้ว ผ่านความยากลำบากมาแล้ว และคนรวยที่ฉลาดก็จะใช้เงินในส่วนที่น้อยนิดมากจากทั้งหมดในการซื้อความฟุ่มเฟื่อย เพราะมั่นใจได้ว่าไม่ใช่เงินมากอะไร ไม่นานก็หาใหม่ได้

บริษัทที่มีฐานะดูมั่นคง เจ้าของออกรถใหม่ประจำ ไปเที่ยวต่างประเทศตลอด ให้ผู้บริหารนั่งเครื่องบินแต่เฟิร์สคลาส แต่ให้โบนัสพนักงานน้อยนิด และไม่ค่อยมีเงินจ่ายค่าวัตถุดิบให้กับซัพพลายเออร์จนทำให้ของขาดอยู่บ่อยๆ อันนี้สิน่ากลัว เหมือนจะรวย เหมือนจะเท่ แต่ที่จริงแล้วบริษัทจะเจ๊งเอาได้ง่ายๆ

ลูกคนรวยบางคนใช้ชีวิตมาจนถึงวัยกลางคนแล้ว ยังไม่เคยทำงานบริษัท ไม่เคยทำงานหรือลงทุนอะไรที่เพิ่มความสามารถของตัวเองจริงๆจังๆซะที ผ่านชีวิตมาอย่างเท่ตลอด ทำตัวดูดี จัดปาตี้ เที่ยวผับหรู เปลี่ยนรถใหม่ทุกสามปี สาวๆมากมาย เหมือนเป็นชีวิตในฝัน แต่ที่เค้าทำได้เพราะบ้านรวยจริงๆ แต่เมื่อไหร่ที่เงินหมด หรือที่บ้านเริ่มไม่สนับสนุนแล้วล่ะก็จะเหนื่อยเป็นหลายเท่าเลยทีเดียว ชีวิตที่สบายมาตลอด นอนเช้าตื่นเย็น ขาดความรู้ ความขยัน จะปรับตัวให้ทนต่อการทำงานหนักเพื่อหาเงินโดยที่ไม่เคยทำเลยในช่วงวัยหนุ่ม เป็นเรื่องที่ยากมาก

หากอยากจะรวยยังไงก็คงหลีกไม่พ้นต้องลำบากและไม่เท่กันทุกคนครับ 

บทความจาก www.toytorich.com/article